رمحى:

" من در آستانه رستاخيز مبعوث به شمشير شده‌ام تا مردمان خداى يگانه را پرستش كنند، و روزى من در سايه نيزه من است" [1] اشاره به همين است يعنى مامورم سلاح را در مقابل اين گروه به كار گيرم نه به عنوان اصل و اساس كار همانگونه كه در آيه فوق صريحا آمده است.

در حديث ديگرى از امام باقر ع مى‌خوانيم:

الخير كله فى السيف، و تحت السيف، و فى ظل السيف‌

" خوبيها تمام در شمشير است، و زير شمشير و در سايه شمشير"! [2] و در حديثى از امام امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم:

ان اللَّه عز و جل فرض الجهاد و عظمه، و جعله نصره و ناصره، و اللَّه ما صلحت دنيا و لا دين الا به:

" خداوند جهاد را واجب كرده و آن را بزرگ شمرده، و آن را يار و ياورش قرار داده، به خدا سوگند نه دنيا و نه دين جز با جهاد اصلاح نمى‌شود" [3] اين سخن را با حديث ديگرى از رسول خدا پايان مى‌دهيم: فرمود:

لا يقيم الناس الا السيف، و السيوف مقاليد الجنة و النار:

" مردم را جز شمشير برپا نمى‌دارد، و شمشيرها كليدهاى بهشت و دوزخند" [4] بنا بر اين رهبران الهى در يك دست كتب آسمانى، و در دست ديگر شمشير دارند، نخست مردم را با منطق به سوى حق و عدل دعوت مى‌كنند، هر گاه زورگويانى تسليم منطق نشوند در برابر آنها به زور متوسل مى‌شوند.

2- نيازهاى عمده زندگى وابسته به آهن است‌

بعضى از مفسران در آيه فوق تحليلى دارند كه خلاصه‌اش چنين است:

[1] تفسير مراغى جلد 27 صفحه 183.

[2] و [3] فروع كافى جلد 5 صفحه 8 حديث 15 و 11.

[4] فروع كافى جلد 5 صفحه 2 حديث 1.