است، و پاداش و جزاء در دست او است، و او است كه مى‌ميراند و زنده مى‌كند.

" مدينين" جمع" مدين" از ماده" دين" به معنى جزا است، و بعضى آن را به معنى" مربوبين" تفسير كرده‌اند، يعنى اگر شما تحت ربوبيت ديگرى قرار نداريد و مالك امر خويش هستيد او را بازگردانيد، اين خود دليل بر اين است كه تحت حكومت ديگرى قرار داريد.

نكته‌ها:

1- لحظه ناتوانى جباران!

در حقيقت هدف از اين آيات بيان قدرت خداوند بر مساله مرگ و حيات است تا از آن پلى به مساله معاد زده شود، و انتخاب لحظه احتضار و مرگ در اينجا به خاطر ظهور ضعف و ناتوانى كامل انسان در اين هنگام است با تمام قدرتى كه براى خود فكر مى‌كند.

بد نيست در اينجا به حالات بعضى از جباران كه در اوج قدرت لحظه مرگشان فرا رسيد توجه كنيم تا عمق معنى اين آيات روشنتر گردد.

" مسعودى" در" مروج الذهب" در حالات" مامون" و جنگ او با سپاه روم داستانى آورده است كه خلاصه‌اش چنين است: او هنگامى كه از ميدان جنگ باز مى‌گشت به چشمه" بديدون" كه در منطقه" قشيره" معروف است رسيد، و براى استراحت در آنجا فرود آمد، صفا و سردى و درخشندگى آب چشمه، او را در شگفتى فرو برد، و همچنين سرسبزى و طراوت و خرمى آن منطقه، دستور داد چوبهايى از درختان قطع كنند و همچون پلى روى چشمه بزنند، و سقفى از چوب و برگ درختان بالاى آن آماده سازند، او در آنجا استراحت كرد و آب از زير پاى او رد مى‌شد، صافى آب به قدرى بود كه درهمى در درون آب‌