responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : تفسير نمونه‌ ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 22  صفحه : 92

اين آيه اشاره به گروهى از مردان و زنان مسلمان است كه به اسلام پيوستند ولى به عللى قادر به مهاجرت نشده، و در مكه مانده بودند.

اگر مسلمانان به مكه حمله مى‌كردند جان اين گروه از مسلمانان مستضعف مكه به خطر مى‌افتاد، و زبان مشركان باز مى‌شد، و مى‌گفتند لشكر اسلام نه بر مخالفان خود رحم مى‌كند و نه حتى به پيروان و موافقان، و اين عيب و عار بزرگى بود.

بعضى نيز گفته‌اند مراد از اين عيب لزوم كفاره و ديه قتل خطا است، ولى معنى اول مناسبتر به نظر مى‌رسد.

" معرة" از ماده" عر" (بر وزن شر) و" عر" (بر وزن حر) در اصل به معنى بيمارى جرب، يك نوع عارضه شديد پوستى است، كه عارض بر انسان يا حيوانات مى‌شود، سپس توسعه داده شده و به هر گونه زيان و ضررى كه به انسان مى‌رسد اطلاق شده است.

سپس براى تكميل اين سخن مى‌افزايد:" هدف اين بود كه خداوند هر كس را مى‌خواهد در رحمت خود وارد كند" (لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ).

آرى خدا مى‌خواست مؤمنان مستضعف" مكه" مشمول رحمت او باشند، و صدمه‌اى به آنها نرسد.

اين احتمال نيز داده شده كه يك هدف از" صلح حديبيه" اين بود كه گروهى از مشركان كه قابل هدايت بودند، هدايت شوند و وارد رحمت خدا گردند.

تعبير به‌" مَنْ يَشاءُ" (هر كس را بخواهد) به معنى كسانى است كه شايستگى و لياقت دارند، زيرا مشيت الهى هميشه از حكمت او سرچشمه مى‌گيرد، و حكيم بدون دليل اراده‌اى نمى‌كند، و بيحساب كارى انجام نمى‌دهد.

نام کتاب : تفسير نمونه‌ ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 22  صفحه : 92
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست