و در پايان آيه براى تاكيد بيشتر مى‌افزايد:" اگر صفوف مؤمنان از كفار در مكه جدا مى‌شد و بيم از ميان رفتن مؤمنان مكه نبود ما كافران را به عذاب دردناكى مجازات مى‌كرديم و آنها را با دست شما سخت كيفر مى‌داديم" (لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِيماً).

درست است كه خداوند مى‌توانست از طريق اعجاز اين گروه را از ديگران جدا كند، ولى سنت پروردگار جز در موارد استثنايى انجام كارها از طريق اسباب عادى است.

تزيلوا از ماده زوال در اينجا به معنى جدا گشتن و متفرق شدن است.

از روايات متعددى كه از طريق شيعه و اهل سنت ذيل اين آيه نقل شده است استفاده مى‌شود كه منظور از آن افراد با ايمانى بودند كه در صلب كفار قرار داشتند، خداوند به خاطر آنها اين گروه، كفار را مجازات نكرد.

از جمله در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:" كسى از امام ع سؤال كرد: مگر على ع در دين خداوند قوى و با قدرت نبود؟ امام ع فرمود:

آرى قوى بود، عرض كرد پس چرا بر اقوامى (از افراد بى ايمان و منافق) مسلط شد اما آنها را از ميان نبرد؟ چه چيز مانع بود؟.

فرمود: يك آيه در قرآن مجيد! سؤال كرد كدام آيه؟

فرمود: اين آيه كه خداوند مى‌فرمايد: لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِيماً:" اگر آنها جدا مى‌شدند كافران را عذاب دردناكى مى‌كرديم".

سپس افزود:

انه كان للَّه عز و جل ودائع مؤمنون فى اصلاب قوم كافرين و منافقين، و لم يكن على (ع) ليقتل الآباء حتى تخرج الودائع! ... و كذلك‌