منظور از احياء همان زنده كردن نخستين در دنيا است، و منظور از ميراندن در پايان عمر است، و جمله:" إِلَيْنَا الْمَصِيرُ" اشاره به زنده شدن در رستاخيز است.

در حقيقت آيه اشاره به اين نكته مى‌كند كه همانگونه كه مرگ و حيات نخستين به دست ما است، باز گرداندن به زندگى و قيام قيامت نيز به دست ما و به سوى ما است.

" حشر" به معنى جمع و گردآورى از هر سو است.

روشن است خداوندى كه آفريننده آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دو است حشر و نشور مردگان براى او كار ساده‌اى مى‌باشد. اصولا مشكل و آسان براى كسى است كه قدرتش محدود است، آن كسى كه قدرتش نامحدود است همه چيز براى او يكسان و آسان است.

جالب اينكه در بعضى از روايات مى‌خوانيم:" اولين كسى كه زنده مى‌شود و از قبر خارج گشته، وارد صحنه محشر مى‌شود پيامبر ص است و على ع‌

[1]" سراع" جمع" سريع" مانند" كرام" جمع" كريم" و در اينجا حال است براى فاعل" يخرجون" كه محذوف مى‌باشد، و در تقدير چنين است:" يخرجون سراعا" بعضى نيز" سراع" را مصدر مى‌دانند كه در موضع حال واقع شده.