مى‌گيرد، اين يك نوع عافيت‌طلبى زشتى است كه عواقب دردناك و خطرناك به بار مى‌آورد.

و در ذيل آيه براى تقويت روحيه مسلمين مجاهد مى‌افزايد:" و خدا با شما است، و ثواب اعمالتان را هرگز نمى‌كاهد" (وَ اللَّهُ مَعَكُمْ وَ لَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمالَكُمْ‌) كسى كه خدا با او است همه عوامل پيروزى را در اختيار دارد، هرگز احساس تنهايى نمى‌كند، ضعف و سستى به خود راه نمى‌دهد، به نام صلح، تسليم دشمن نمى‌شود، و فراورده‌هاى خونهاى شهيدان را در لحظات حساس به باد نمى‌دهد.

" لن يتركم" از ماده" وتر" (بر وزن سطر) به معنى منفرد است، و لذا به كسانى كه بعضى از بستگان نزديكشان كشته مى‌شود و آنها تنها مى‌مانند" وتر" (بر وزن فكر) مى‌گويند، و به معنى نقصان و كمبود نيز آمده است و در آيه مورد بحث كنايه زيبايى از اين مطلب است كه خداوند شما را تنها نمى‌گذارد و اجر و پاداش اعمالتان را همراه شما مى‌كند.

به خصوص اينكه مى‌دانيد هر گامى در راه جهاد برداريد براى شما ثبت مى‌شود، نه تنها چيزى از پاداشتان را كم نمى‌گذارد كه از فضل و كرمش نيز بر آن مى‌افزايد.

از آنچه گفتيم روشن شد كه آيه مورد بحث هيچ تضادى با آيه 61 سوره انفال ندارد، آنجا كه مى‌فرمايد وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌:" اگر آنها تمايل به صلح نشان دهند تو نيز از در صلح درآ، و بر خدا تكيه كن كه او شنوا و دانا است" تا يكى را ناسخ ديگرى قرار دهيم.

بلكه هر يك از اين دو ناظر به مورد خاصى است، يكى اشاره به" صلح معقول" و ديگرى" صلح نابجا" است، يكى صلحى است كه منافع مسلمين را