به طور مطلق تاكيدى است بر برنامه‌هاى اين پيامبر بزرگ، و از قبيل ذكر خاص بعد از عام است، و بيانگر اين واقعيت است كه بدون ايمان به آنچه بر پيامبر ص نازل شده هرگز ايمان به خدا تكميل نمى‌شود.

اين احتمال نيز وجود دارد كه جمله اول اشاره به ايمان به خدا است، و جنبه اعتقادى دارد، و اين جمله اشاره به ايمان به محتواى اسلام و تعليمات آن حضرت است و جنبه عملى دارد.

و به تعبير ديگر ايمان به خدا به تنهايى كافى نيست، بلكه بايد ايمان به" ما انزل عليه" نيز داشته باشند، ايمان به قرآن، ايمان به جهاد، ايمان به نماز و روزه، ايمان به ارزشهاى اخلاقى كه بر او نازل شده است.

ايمانى كه مبدأ حركت، و تاكيدى بر عمل صالح بوده باشد.

قابل توجه اين است كه بعد از ذكر اين جمله مى‌گويد:" وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ‌"" در حالى كه آنچه بر او نازل شده حق است و از سوى پروردگار".

يعنى ايمان آنها بى‌حساب و بى‌دليل نيست، چون حق را در آن تشخيص داده‌اند ايمان آورده‌اند.

و تعبير من ربهم (از سوى پروردگارشان) تاكيدى است بر اين واقعيت كه هميشه حق از سوى پروردگار است، از او سرچشمه مى‌گيرد و به او بازمى‌گردد.

قابل توجه اينكه در مقابل دو كيفرى كه براى كفار بازدارنده از راه خدا ذكر شده بود دو پاداش براى مؤمنان صالح العمل بيان مى‌كند كه نخستين آنها پوشاندن لغزشها و بخشودگى خطاهايى است كه به هر حال هر انسان غير معصومى از آن خالى نيست، و ديگر" اصلاح بال" است.

" بال" به معانى مختلفى آمده است به معنى حال، كار، قلب، و به گفته راغب در مفردات به معنى" حالات پر اهميت" است، بنا بر اين" اصلاح بال" به معنى‌