يكديگر نباشد بلكه اشاره به همان تفاوتى است كه شب و روز در فصول سال پيدا مى‌كنند و بر اثر آن محصولات مختلف، گياهان و ميوه‌ها و نزول برف و باران و بركات ديگر عائد انسانها مى‌شود.

جالب اينكه دانشمندان مى‌گويند با تمام تفاوتى كه مناطق مختلف روى زمين از نظر طول شب و روز دارند اگر مجموع ايام سال را حساب كنيم تمام مناطق دقيقا به اندازه هم از نور آفتاب بهره مى‌گيرند! [1] در مرحله دوم از رزق حياتبخش آسمانى، يعنى باران، سخن به ميان آمده كه نه در لطافت طبعش كلامى است، و نه در قدرت احياگريش سخنى، و همه جا نشانه زندگى و طراوت و زيبايى است.

چرا چنين نباشد در حالى كه قسمت اصلى بدن انسان و بسيارى از جانداران ديگر و گياهان را همين آب تشكيل مى‌دهد.

و در مورد سوم سخن از وزش بادها است بادهايى كه هواى پراكسيژن زنده را جابجا مى‌كنند، و در اختيار جانداران مى‌گذارند، هواى آلوده به كربن را براى تصفيه به دشتها و جنگلها و صحراها مى‌فرستند، و پس از تصفيه به شهرها و آباديها مى‌برند، و عجب اينكه اين دو دسته از موجودات زنده يعنى" حيوانات" و" گياهان" درست بر ضد هم عمل مى‌كنند، اولى اكسيژن را مى‌گيرد و گاز كربن مى‌دهد، و دومى كربن را مى‌گيرد و اكسيژن مى‌دهد تا تعادل در نظام حيات برقرار گردد، و با گذشت زمان ذخيره هواى مفيد زمين نابود نشود.

وزش بادهايى كه علاوه بر اين، تلقيح‌گر گياهان، و بارور كننده آنها، و افشاننده انواع بذرها در سرزمينهاى مختلف، و پرورش دهنده مراتع طبيعى‌

[1] در زمينه" اختلاف شب و روز" در سوره‌هاى بقره در جلد اول ذيل آيه 164، و در جلد سوم آل عمران ذيل آيه 190، و در جلد هشتم ذيل آيه 6 يونس، و در جلد 16 ذيل آيه 71 سوره قصص بحثهاى مشروحى آمده است.