شما نيز سوره‌اى همانند آن بياوريد".

نظير همين معنى با تفاوت مختصرى در آيه 13 هود و 35 هود، و بعضى ديگر از آيات قرآن آمده است، اين آيات گواهى است بر آنچه در تفسير آيه برگزيديم.

سپس براى تاكيد اين مطلب مى‌افزايد:" خداوند باطل را محو مى‌كند، و حق را به فرمانش محقق و پابرجا مى‌سازد" (وَ يَمْحُ اللَّهُ الْباطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ‌) [1] اين وظيفه خداوند است كه بر اساس حكمتش حق را آشكار و باطل را رسوا سازد، با اينحال چگونه اجازه مى‌دهد كسى بر او دروغ بندد و در عين حال ياريش كند، و معجزات بر دستش آشكار سازد؟

و اگر تصور شود كه ممكن است پيامبر پنهان از علم خدا دست به چنين كارى زند اشتباه بزرگى است" چرا كه او به آنچه در درون دلهاست آگاه است" (إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ).

همانگونه كه در تفسير آيه 38 سوره فاطر گفتيم:" ذات" در لغت عرب به معنى عين و حقيقت اشياء نيامده، بلكه اين اصطلاحى است از سوى فلاسفه‌ [2] بلكه ذات به معنى" صاحب" است، و به اين ترتيب جمله" إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ" مفهومش اين است كه خداوند از افكار و عقائدى كه حاكم بر دلهاست و گويى صاحب و مالك آن شده با خبر است، و اين اشاره لطيفى است به حاكميت و استقرار افكار بر قلوب و ارواح انسانها (دقت كنيد).

[1] توجه داشته باشيد كه" يمح" در اصل" يمحو" بوده كه معمولا در بسيارى از رسم الخطهاى قرآن واو آن ساقط مى‌شود مانند وَ يَدْعُ الْإِنْسانُ بِالشَّرِّ (اسراء- 11) و سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ (علق- 18) در تمام اين موارد در رسم الخط امروز و او ذكر مى‌شود ولى در قرآنها غالبا حذف مى‌گردد

[2] رجوع شود به مفردات راغب‌