و از آنجا كه خداوند راه بازگشت را همواره به روى بندگان باز مى‌گذارد كرارا در آيات قرآن بعد از مذمت از اعمال زشت مشركان و گنهكاران به مساله گشوده بودن درهاى توبه اشاره كرده در آيات مورد بحث نيز پس از گفتار سابق مى‌افزايد:" او كسى است كه توبه را از بندگانش پذيرا مى‌شود، و گناهان را مى‌بخشد" (وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ‌).

اما اگر تظاهر به توبه كنيد، ولى در خفا كار ديگر انجام دهيد، تصور نكنيد كه از ديده تيزبين علم پروردگار مخفى خواهد ماند، نه" او آنچه را انجام مى‌دهيد مى‌داند" (وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ‌).

در شان نزولى كه در آغاز آيات گذشته بيان كرديم گفته شد كه بعد از نزول آيه" مودت" جمعى از منافقان و يا افراد ضعيف الايمان گفتند: اين سخنى است كه محمد بر خدا افترا بسته، مى‌خواهد ما را بعد از خود در برابر خويشاوندانش خوار كند، آيه" أَمْ يَقُولُونَ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً" نازل شد و به آنها پاسخ گفت، هنگامى كه از نزول آيه با خبر شدند گروهى پشيمان گشتند، گريه كردند و ناراحت بودند، آيه و هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... نازل شد و به آنها بشارت داد كه اگر توبه خالص كنند خدا لغزش آنها را مى‌بخشد.

" بلكه از فضل خود بر ايشان مى‌افزايد" و حتى مطالبى را كه درخواست نكرده‌اند به آنها مى‌بخشد (وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ‌).

" اما براى كافران عذاب شديدى است" (وَ الْكافِرُونَ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ).