" اى سوارى كه عازم حج هستى! در آنجا كه در نزديكى منى ريگ براى رمى جمرات جمع مى‌كنند و مركز بزرگ اجتماع زائران خانه خداست بايست، و فرياد بزن به تمام كسانى كه در مسجد خيف مشغول عبادتند و يا در حال حركت مى‌باشند.

فرياد بزن به هنگام سحرگاه كه حاجيان از مشعر به سوى منى كوچ مى‌كنند و همچون نهرى عظيم و خروشان وارد سرزمين منى مى‌شوند.

آرى فرياد بزن و بگو: اگر محبت آل محمد ص رفض و ترك است، همه جن و انس شهادت دهند كه من رافضيم"! [1] آرى اين است مقام آل محمد ص كه ما به دامانشان چنگ زده‌ايم و آنها را رهبر خويش و راهنماى دين و دنيا پذيرفته‌ايم، الگو و اسوه خويش مى‌دانيم و تداوم خط نبوت را با امامت آنها مى‌بينيم.

البته غير از احاديث فوق روايات فراوان ديگرى در منابع اسلامى نقل شده كه از نظر رعايت اختصار و قناعت به جنبه‌هاى تفسيرى به هفت روايت فوق اكتفاء كرديم، ولى ذكر اين نكته را مناسب مى‌دانيم كه در بعضى از منابع كلامى مانند" احقاق الحق" و شرح مبسوط آن، حديث معروف فوق در مورد تفسير آيه‌ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌ از حدود پنجاه كتاب از كتب اهل سنت نقل شده است كه نشان مى‌دهد تا چه اندازه نقل اين روايت گسترده و مشهور بوده است قطع نظر از منابع فراوانى كه از طرق اهل بيت اين حديث را نقل مى‌كند.

[1] تفسير فخر رازى جلد 27 صفحه 166