1- جمله" إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌" كه طرز استدلال به آن بيان شد.

2- شك نيست كه پيامبر فاطمه را دوست مى‌داشت و درباره او فرمود:

" فاطمة بضعة منى يؤذينى ما يؤذيها

":" فاطمه پاره تن من است آنچه او را آزار دهد مرا آزار داده است"! و با احاديث متواتر از رسول خدا ص ثابت شده كه او على و حسن و حسين را دوست مى‌داشت، و هنگامى كه اين معنى ثابت شود محبت آنها بر تمام امت واجب است چون خداوند فرموده: وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‌:" از او پيروى كنيد تا هدايت شويد" [1] و نيز فرموده: فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ‌:" كسانى كه فرمان او را مخالفت مى‌كنند از عذاب الهى بترسند" [2] و نيز فرموده: قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ‌:

" بگو اگر خدا را دوست مى‌داريد از من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست دارد" [3] و نيز فرموده‌ لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ:" براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نيكويى بود" [4] 3- دعاى براى" آل" افتخار بزرگى است و لذا اين دعا خاتمه تشهد در نماز قرار داده شده: اللهم صل على محمد و على آل محمد، و ارحم محمدا و آل محمد، و چنين تعظيم و احترامى در حق غير آل ديده نشده است، بنا بر اين همه اين دلائل نشان مى‌دهد كه محبت آل محمد ص واجب است.

سرانجام فخر رازى سخنان خود را در اين مساله با اشعار معروف شافعى پايان مى‌دهد:

[1] اعراف- 158

[2] نور- 63

[3] آل عمران- 31

[4] احزاب- 21.