به كلى در مى‌آورد و دريچه به عالم بقا معرفى مى‌كند.

جمله" و مِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ‌" (بعضى از شما پيش از اين مى‌ميرند) ممكن است اشاره به قبل از رسيدن به مرحله پيرى باشد، يا اشاره به تمام مراحل قبلى، يعنى قبل از رسيدن به هر يك از مراحل امكان مرگ وجود دارد.

اين نيز قابل توجه است كه تمام اين مراحل را با كلمه" ثم" به يكديگر عطف كرده، كه نشانه ترتيب توام با فاصله است، جز مرحله اخير يعنى رسيدن به پايان زندگى كه به وسيله" واو" عطف شده، اين تفاوت تعبير ممكن است به خاطر اين باشد كه رسيدن به پايان عمر هميشه بعد از پيرى نخواهد بود چرا كه" بسيار جوان مرد و يكى پير نشد" و يا حتى افرادى قبل از رسيدن به دوران جوانى مى‌ميرند.

در باره اجل مسمى در جلد 5 تفسير نمونه صفحه 148 و جلد ششم صفحه 157 و جلد 11 صفحه 281 بحث كرده‌ايم).

در آخرين آيه مورد بحث سخن از مهمترين مظاهر قدرت پروردگار يعنى مساله حيات و مرگ به ميان مى‌آورد، همان دو پديده‌اى كه با تمام پيشرفت علوم بشر هنوز جزء معماهاى ناگشوده است، مى‌فرمايد:" او كسى است كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند" (هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ‌).

آرى حيات و مرگ به معنى وسيع كلمه، چه در گياهان و چه انواع حيوانات و انسانها به دست خداوند است، حيات در اشكال مختلف و انواع گوناگون ظاهر مى‌شود.

جالب اينكه از موجودات زنده تك سلولى گرفته، تا حيوانات غول‌پيكر و از اعماق اقيانوسهاى تاريك و ظلمانى گرفته، تا پرندگانى كه بر اوج آسمانها پرواز مى‌كنند، از گياه ذره بينى بسيار كوچكى كه در لابلاى امواج اقيانوس‌