مانند آنچه در شان نزول آيه خوانديم كه جمعى از يهود، از حروف مقطعه قرآن، سوء استفاده كرده، آن را به معنى كوتاه بودن مدت آيين اسلام تفسير كرده بودند و يا مسيحيان كلمه" رُوحٌ مِنْهُ‌" را دستاويز قرار داده و براى الوهيت عيسى به آن استدلال كرده بودند، تمام اينها از قبيل" تاويل به غير حق" و بازگشت دادن آيه به هدفى غير واقعى و نادرست محسوب مى‌شود.

در قرآن مجيد در دو مورد، اين تعبير به كار رفته است يكى در اينجا و ديگرى در سوره نساء آيه 162 آنجا كه مى‌فرمايد:

" لكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ‌"،" دانشمندان و راسخان در علم از اهل كتاب، به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پيش از تو نازل گرديده است ايمان مى‌آورند".

همانطور كه از معنى لغوى اين كلمه استفاده مى‌شود منظور از آن، كسانى هستند كه در علم و دانش، ثابت قدم و صاحب‌نظرند.

البته مفهوم اين كلمه يك مفهوم وسيع است كه همه دانشمندان و متفكران را در بر مى‌گيرد، ولى در ميان آنها افراد ممتازى هستند كه درخشندگى خاصى دارند و طبعا در درجه اول، در ميان مصاديق اين كلمه قرار گرفته‌اند و هنگامى كه اين تعبير ذكر مى‌شود قبل از همه نظرها متوجه آنان مى‌شود.

و اگر مشاهده مى‌كنيم در روايات متعددى" راسخون فى العلم" به پيامبر گرامى اسلام ص و ائمه هدى ع تفسير شده، روى همين نظر است، زيرا بارها گفته‌ايم كه آيات و كلمات قرآن مفاهيم وسيعى دارد كه در ميان مصاديق آن افراد