1- جمعى گفته‌اند منظور از نور رب، حق و عدالت است كه خداوند صفحه زمين را در آن روز با آن نورانى مى‌كند.

مرحوم علامه مجلسى در بحار الانوار مى‌گويد: اى اضائت الارض بعدل ربها يوم القيامة لان نور الارض بالعدل:" يعنى زمين به عدل پروردگار در روز قيامت روشن مى‌شود زيرا نور زمين به عدالت است" [1] بعضى ديگر حديث معروف نبوى را كه مى‌گويد:

الظلم ظلمات يوم القيامة

" ظلم در قيامت در صورت تاريكى و ظلمت مجسم مى‌شود" شاهد اين معنى گرفته‌اند" [2]" زمخشرى" در" كشاف" نيز همين معنى را برگزيده و مى‌گويد:" در آن روز زمين از اقامه عدل و گسترش قسط در حساب و ارزيابى حسنات و سيئات روشن مى‌گردد".

2- بعضى ديگر معتقدند كه اين اشاره به نورى است غير از نور خورشيد و ماه كه خداوند مخصوص آن روز مى‌آفريند.

3- مفسر عاليقدر نويسنده" الميزان" مى‌گويد: مراد از روشن شدن زمين به نور پروردگار كه از خصوصيات روز قيامت است همان انكشاف غطاء و كنار رفتن پرده‌ها و حجابها و ظاهر شدن حقايق اشياء و اعمال انسانها از خير و شر و اطاعت و عصيان و حق و باطل مى‌باشد، سپس به آيه 22 سوره ق بر اين معنى استدلال كرده است: لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ" تو در غفلت از اين موضوع بودى، ما پرده را از برابر چشمت كنار زديم و امروز چشمت به خوبى مى‌بيند"! درست است كه اين اشراق الهى در آن روز همه چيز را شامل مى‌شود ولى‌

[1]" بحار الانوار" جلد 6 صفحه 321.

[2]" روح المعانى" و" روح البيان" ذيل آيات مورد بحث.