" خداوند وعده خود را به شما (در باره پيروزى بر دشمن در احد) محقق ساخت، در آن هنگام كه (در آغاز جنگ) دشمنان را به فرمان او مى‌كشتيد، و اين پيروزى هم چنان ادامه داشت تا اينكه سست شديد، و در كار خود به نزاع پرداختيد، و بعد از آنكه (به مطلوب خود رسيديد) و آنچه را دوست مى‌داشتيد خداوند به شما نشان داد، نافرمانى كرديد، بعضى از شما خواهان دنيا بودند، و بعضى خواهان آخرت (با اين حال باز شما را از شكست كامل نجات داد) و آنها را از شما منصرف ساخت تا شما را بيازمايد، و شما را مشمول عفو خود قرار داد، و خداوند نسبت به مؤمنان فضل و بخشش دارد" (آل عمران آيه 152).

تعبيراتى مانند" فشلتم" (سست شديد).

" تنازعتم" (به اختلاف پرداختيد).

" عصيتم" (نافرمانى كرديد).

به خوبى نشان مى‌دهد كه آنها شرائط نصرت الهى و پيروزى بر دشمن را رها كردند، در نتيجه به مقصود خود نرسيدند.

آرى خداوند هرگز قول نداده است كه هر كس نام خود را مسلمان و سرباز اسلام نهاد، و دم از جند اللَّه، و حزب اللَّه زد، در تمام صحنه‌ها بر دشمن غلبه كند، اين وعده الهى مخصوص كسانى است كه از قلب و جان خواهان رضاى خدا و از نظر عمل در خط فرمان او باشند و تقوا و امانت را فراموش نكنند.

نظير همين سؤال و جواب را در مورد" دعا" و" وعده اجابت" الهى نيز گفته‌ايم‌ [1]

[1] به جلد اول تفسير" نمونه" ذيل آيه 186 سوره" بقره" مراجعه فرمائيد.