مشروط است نه مطلق، و بسيارى از اشتباهات از عدم توجه به اين حقيقت سرچشمه مى‌گيرد.

زيرا در آيات مورد بحث كلمه" عبادنا" (بندگان ما) و" جندنا" (لشكر ما) و يا تعبيرات مشابه ديگرى كه در اين زمينه در ساير آيات قرآن آمده، مانند حِزْبَ اللَّهِ‌- و- الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا- و- وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ‌ و مانند اينها همه دليل روشنى است براى شرائط پيروزى.

ما مى‌خواهيم نه مؤمن مجاهدى باشيم، و نه جند مخلصى، و با اين حال بر دشمنان حق و عدالت پيروز شويم! ما مى‌خواهيم در مسير الهى با افكار و برنامه‌هاى شيطانى پيش برويم، بعد تعجب مى‌كنيم كه چرا مغلوب دشمنان هستيم، مگر ما به وعده‌هاى خود عمل كرده‌ايم كه از خدا مطالبه وفا به وعده‌هايش مى‌كنيم؟! در جنگ احد پيامبر اسلام ص وعده پيروزى به مسلمانان داده بود، و در مرحله اول جنگ نيز پيروز شدند، اما گروهى به فكر جمع‌آورى غنائم و ايجاد تفرقه و نفاق و رها كردن فرمان رسول خدا افتادند، و در حفاظت از دستاورد پيروزى آغاز جنگ و دره احد كوتاهى كردند، و همين امر سبب شكست نهايى آنها در آن جنگ شد.

گويا گروهى كه خود را طلبكار مى‌دانستند خدمت پيامبر اسلام آمدند و با لحن خاصى عرض كردند پس وعده پيروزى چه شد؟

قرآن جواب بسيار جالبى به آنها گفت كه شاهد گفتار ما است، فرمود:

وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذا فَشِلْتُمْ وَ تَنازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَ عَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما أَراكُمْ ما تُحِبُّونَ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الدُّنْيا وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَ لَقَدْ عَفا عَنْكُمْ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ‌: