براى آنكه حق آنها فراموش نگردد، بلافاصله مى‌فرمايد:" مگر بندگان مخلص خدا" (إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ‌) [1]

نخست مى‌فرمايد:" ما نام نيك الياس را در ميان امتهاى بعد جاودان ساختيم" (وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ‌).

امتهاى ديگر زحمات اين انبياء بزرگ را كه در پاسدارى خط توحيد، و آبيارى بذر ايمان منتهاى تلاش و كوشش را به عمل آوردند، هرگز فراموش نخواهند كرد، و تا دنيا برقرار است ياد و مكتب اين بزرگمردان و فداكار زنده و جاويدان است.

در مرحله دوم مى‌افزايد:" سلام و درود بر الياسين" (سَلامٌ عَلى‌ إِلْ‌ياسِينَ‌).

تعبير به" الياسين" به جاى" الياس" يا به خاطر اين است كه الياسين لغتى در واژه" الياس" بود، و هر دو بيك معنى است، و يا اشاره به الياس و پيروان او است كه به صورت جمعى آمده است‌ [2]

[1] طبق آنچه در بالا گفتيم اين استثناء" استثناء متصل است، از" واو" در" كذبوه" يعنى همه قوم تكذيب كردند و همه گرفتار عذاب الهى مى‌شوند جز بندگان مخلص خدا.

[2] نخست" الياس" منسوب گشته و" الياسى" شده، سپس به صورت جمع درآمده و" الياسيين" گرديده، و بعد مخفف شده و" الياسين" شده است. (دقت كنيد).