و ظلمت را براى خود مى‌خرند، چه زيانى از اين بالاتر؟! و هر يك از اين دو دليل براى محكوم ساختن اين روش نادرست كافى است.

تكرار" لا يزيد" (نمى‌افزايد) آن هم به صورت فعل مضارع كه دليل بر استمرار است اشاره‌اى به اين حقيقت است كه انسان طبعا در جستجوى افزايش و زياده است، اگر در مسير توحيد قرار گيرد افزايش سعادت و كمال خواهد داشت، و اگر در مسير كفر گام نهد افزايش خشم و غضب پروردگار و زيان و خسران نصيبش خواهد شد.

اين نكته نيز لازم به يادآورى است كه خشم و غضب در مورد پروردگار نه به آن معنى است كه در مورد انسانها مى‌باشد، زيرا خشم در انسان يك نوع هيجان و برافروختگى درونى است كه سرچشمه حركات تند و شديد و خشن مى‌شود، و نيروهاى وجود انسان را براى دفاع، يا گرفتن انتقام، بسيج مى‌كند، ولى در مورد پروردگار هيچيك از اين مفاهيم كه از آثار موجودات متغير و ممكن است وجود ندارد، بلكه خشم الهى به معنى برچيدن دامنه رحمت و دريغ داشتن لطف از كسانى است كه مرتكب اعمال زشتى شده‌اند.

مى‌فرمايد:" به آنها بگو آيا فكر نمى‌كنيد اين معبودهاى ساختگى كه شما آنها را شريك خدا پنداشته‌ايد به من نشان دهيد چه چيزى را از زمين آفريده‌اند"؟! (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ شُرَكاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ‌).