هم دارند (آفرينش آسمان، و معلق بودن كرات در فضا و نيز آفرينش كوه‌ها براى حفظ ثبات زمين، و سپس آفرينش جنبندگان، و بعد از آن آب و گياهان كه وسيله تغذيه آنها است) اشاره مى‌كند.

مى‌فرمايد:" خداوند آسمانها را بدون ستونى كه قابل رؤيت باشد آفريد" (خَلَقَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها).

" عمد" (بر وزن قمر) جمع" عمود" به معنى ستون است، و مقيد ساختن آن به" ترونها"، دليل بر اين است كه آسمان ستونهاى مرئى ندارد، مفهوم اين سخن آنست كه ستونهايى دارد اما غير قابل رؤيت نيست، و چنان كه پيش از اين هم در تفسير سوره رعد گفته‌ايم، اين تعبير اشاره لطيفى است به قانون جاذبه و دافعه كه همچون ستونى بسيار نيرومند اما نامرئى كرات آسمانى را در جاى خود نگه داشته.

در حديثى كه" حسين بن خالد" از امام" على بن موسى الرضا" ع نقل كرده به اين معنى تصريح شده است، فرمود:

سبحان اللَّه، ا ليس اللَّه يقول‌ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها؟ قلت بلى، فقال: ثم عمد و لكن لا ترونها:

" منزه است خدا، آيا خداوند نمى‌فرمايد بدون ستونى كه آن را مشاهده كنيد؟ راوى مى‌گويد:

عرض كردم آرى، فرمود: پس ستونهايى هست ولى شما آن را نمى‌بينيد"! [1] و [2] به هر حال جمله فوق يكى از معجزات علمى قرآن مجيد است كه شرح بيشتر آن را در ذيل آيه 2 سوره رعد (جلد 10 صفحه 110) آورديم.

سپس در باره فلسفه" آفرينش كوه‌ها" مى‌گويد:" خداوند در زمين كوه‌هايى افكند تا شما را مضطرب و متزلزل نكند"

[1]" تفسير برهان" جلد 2 صفحه 278.

[2] آنها كه آيه فوق را دليل بر نفى مطلق ستون گرفته‌اند مجبورند تقديم و تاخير در آيه قائل شوند و بگويند در اصل چنين بوده" خلق السماوات ترونها بغير عمد" و اين مسلما بر خلاف ظاهر است.