طوفانى"! دليل منطقى آن هم روشن است، زيرا چيزى كه به عمل انسان شكل و محتوا مى‌دهد، نيت و انگيزه و هدف نهايى عمل است، افراد با ايمان، با انگيزه الهى و توحيدى، هدفهاى مقدس و پاك، و برنامه صحيح و سالم به سراغ انجام كارها مى‌روند در حالى كه مردم بى ايمان غالبا گرفتار تظاهر رياكارى و تقلب و غرور و خود بينى هستند، و همين سبب بى ارزش شدن اعمال آنها مى‌شود.

به عنوان نمونه ما مسجدهايى را از صدها سال پيش سراغ داريم كه گذشت قرنها كمترين تاثير بر آنها نگذاشته است، و به عكس خانه‌هايى را مى‌بينيم كه با گذشت يك ماه يا يك سال شكستها و نقصهاى فراوان در آن ظاهر مى‌شود، اولى چون انگيزه الهى داشت از هر نظر محكم و با بهترين مصالح با پيش بينى تمام حوادث آينده ساخته شده، اما دومى چون هدف تهيه مال و ثروتى از طريق تظاهر و فريب بوده است تنها به رنگ و آبش توجه شده است‌ [1] اصولا از نظر منطق اسلام، اعمال صالح آفاتى دارد كه بايد دقيقا مراقب آن بود: گاه از آغاز ويران و فاسد است، همچون عملى كه براى" ريا" انجام مى‌گيرد.

گاه انسان در حين عمل گرفتار غرور و عجب و خودبينى مى‌شود و ارزش عملش به خاطر آن از بين مى‌رود.

و گاه بعد از عمل به خاطر انجام كارهاى مخالف و منافى، اثرش محو و نابود مى‌گردد، مانند انفاقى كه پشت سر آن" منت" باشد، و يا اعمال صالحى كه پشت سر آن كفر و ارتداد صورت گيرد.

و حتى طبق بعضى از روايات اسلامى گاه انجام گناهانى قبل از انجام عمل‌

[1] در اين زمينه به گونه مشروحتر در جلد دهم تفسير نمونه صفحه 308 به بعد (ذيل آيه 18 سوره ابراهيم) بحث كرده‌ايم.