نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 15 صفحه : 61
روى آن اثر
مىگذارد، چنان كه در مورد شرابخوار مىخوانيم كه تا چهل روز اعمال او مقبول درگاه
خدا نخواهد شد [1] به هر حال اسلام برنامهاى فوق العاده دقيق و
باريك و حساب شده در باره خصوصيات عمل صالح دارد.
در حديثى از
امام باقر ع مىخوانيم: روز قيامت خداوند گروهى را مبعوث مىكند در حالى كه نورى
در مقابل آنان همچون لباسهاى سفيد و درخشنده است (اين نور همان اعمال آنها است)
سپس به آن اعمال فرمان مىدهد: همگى ذرات پراكنده غبار شويد (و به دنبال آن همه
محو مىگردند) سپس فرمود:
انهم كانوا
يصومون و يصلون و لكن كانوا اذا عرض لهم شىء من الحرام اخذوه و اذا ذكر لهم شىء
من فضل امير المؤمنين انكروه!:
" آنها
نماز و روزه را بجا مىآوردند ولى هنگامى كه حرامى به آنها عرضه مىشد آن را
مىچسبيدند و موقعى كه از فضائل امير مؤمنان على ع براى آنها بيان مىگشت انكار
مىكردند"! [2]
***
و از آنجا كه قرآن معمولا
نيك و بد را در برابر هم قرار مىدهد تا با مقايسه، وضع هر دو روشن شود، آيه بعد،
از بهشتيان سخن مىگويد و مىفرمايد:" بهشتيان در آن روز قرارگاهشان بهتر و
استراحتگاهشان نيكوتر است" (أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ
خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا).
معنى اين سخن
آن نيست كه دوزخيان وضعشان خوبست و بهشتيان وضعشان از آنها بهتر، زيرا صيغه"
افعل تفضيل" گاه در مواردى به كار مىرود كه يك طرف به كلى فاقد آن مفهوم است
و طرف ديگر واجد، مثلا در سوره فصلت آيه 40