خلق شگرفى شده است؟! اين دليل روشن قدرت او است.

به دنبال آفرينش انسان، سخن از گسترش نسلها به ميان آورده، مى‌گويد:

" خداوند اين انسان را از دو شاخه گسترش داد: شاخه نسب و صهر" (فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً).

منظور از" نسب" پيوندى است كه در ميان انسانها از طريق زاد و ولد به وجود مى‌آيد، مانند ارتباط پدر و فرزند يا برادران به يكديگر، اما منظور از" صهر" كه در اصل به معنى" داماد" است، پيوندهايى است كه از اين طريق ميان دو طايفه بر قرار مى‌شود، مانند پيوند انسان با نزديكان همسرش، و اين دو، همان چيزى است كه فقهاء در مباحث نكاح از آن تعبير به" نسب" و" سبب" مى‌كنند.

در قرآن مجيد در سوره نساء به هفت مورد از محارم كه از طريق نسب به وجود مى‌آيند اشاره شده (مادر، دختر، خواهر، عمه، خاله، دختر برادر و دختر خواهر) و به چهار مورد از موارد سبب و صهر (دختر همسر، مادر همسر همسر فرزند، و همسر پدر).

البته در تفسير اين جمله نظرات ديگرى از سوى مفسران اظهار شده اما آنچه گفتيم روشنتر و قويتر از همه است.

از جمله اينكه: جمعى" نسب" را به معنى فرزندان پسر، و" صهر" را به معنى فرزندان دختر دانسته‌اند، چرا كه پيوندهاى نسبى روى پدران حساب مى‌شود، نه روى مادران.

ولى به طورى كه در تفسير نمونه جلد 2 ذيل آيه 61 سوره آل عمران مشروحا گفته‌ايم اين يك اشتباه بزرگ است كه از سنتهاى دوران قبل از اسلام سرچشمه گرفته است كه نسب را تنها از طريق پدر مى‌دانستند، و مادر هيچ نقشى نداشت، در حالى كه در فقه اسلامى و در ميان همه دانشمندان اسلام مسلم است كه احكام محرم بودن نسبى هم از ناحيه پدر و هم از ناحيه مادر است (براى توضيح بيشتر