از سوى ديگر مفسران بزرگ اسلامى در اينكه محتواى اين تشبيه چيست و به اصطلاح" مشبه" كدام نور الهى است تفسيرهاى گوناگونى دارند:

بعضى گفته‌اند منظور همان نور هدايتى است كه خداوند در دلهاى مؤمنان بر افروخته، و به تعبير ديگر منظور ايمان است كه در سراچه قلوب مؤمنان جايگزين شده است.

بعضى ديگر آن را به معنى قرآن كه در درون قلب آدمى نورافكن مى‌گردد دانسته‌اند.

بعضى ديگر تشبيه را اشاره به شخص پيامبر ص.

و بعضى اشاره به دلائل توحيد و عدل پروردگار.

و بعضى به روح اطاعت و تقوا كه مايه هر خير و سعادت است تفسير كرده‌اند.

در واقع تمام مصاديقى كه براى نور معنوى در قرآن و روايات اسلامى آمده در اينجا به عنوان تفسير ذكر شده است، و روح همه آنها در واقع يك چيز است و آن همان نور" هدايت" است كه از قرآن و وحى و وجود پيامبران سرچشمه مى‌گيرد، و با دلائل توحيد آبيارى مى‌شود، و نتيجه آن تسليم در برابر فرمان خدا و تقوا است.

توضيح اينكه: نور ايمان كه در قلب مؤمنان است داراى همان چهار عاملى است كه در يك چراغ پر فروغ موجود است:

" مصباح" همان شعله‌هاى ايمان است كه در قلب مؤمن آشكار مى‌گردد و فروغ هدايت از آن منتشر مى‌شود.

" زجاجه" و حباب قلب مؤمن است كه ايمان را در وجودش تنظيم مى‌كند.

و" مشكاة" سينه مؤمن و يا به تعبير ديگر مجموعه شخصيت و آگاهى و علوم و افكار او است كه ايمان وى را از گزند طوفان حوادث مصون مى‌دارد.

و" شجره مباركه زيتونه" همان وحى الهى است كه عصاره آن در نهايت صفا