گفته شده.

و در اينجا به معنى حبابى است كه روى چراغ مى‌گذاشتند تا هم شعله را محافظت كند و هم گردش هوا را، از طرف پائين به بالا، تنظيم كرده، بر نور و روشنايى شعله بيفزايد.

" مصباح" به معنى خود" چراغ" است كه معمولا با فتيله و يك ماده روغنى قابل اشتعال افروخته مى‌شده است.

جمله‌ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ اشاره به ماده انرژى‌زاى فوق العاده مستعد براى اين چراغ است، چرا كه" روغن زيتون" كه از درخت پر بار و پر بركتى گرفته شود يكى از بهترين روغنها براى اشتعال است آنهم درختى كه تمام جوانب آن به طور مساوى در معرض تابش نور آفتاب باشد، نه در جانب شرق باغ و كنار ديوارى قرار گرفته باشد و نه در جانب غرب كه تنها يك سمت آن آفتاب ببيند، و در نتيجه ميوه آن نيمى رسيده و نيمى نارس و روغن آن ناصاف گردد.

و با اين توضيح به اينجا مى‌رسيم كه براى استفاده از نور كامل چنين چراغى با درخشش و تابش بيشتر نياز به چهار عامل داريم:

چراغدانى كه آن را از هر سو محافظت كند بى آنكه از نورش بكاهد، بلكه نور آن را متمركزتر سازد.

و حبابى كه گردش هوا را بر گرد شعله تنظيم كند، اما آن قدر شفاف باشد كه به هيچوجه مانع تابش نور نگردد.

و چراغى كه مركز پيدايش نور بر فتيله آن است.

و بالآخره ماده انرژى‌زاى صاف و خالص و زلالى كه آن قدر آماده اشتعال باشد كه گويى بدون تماس با شعله آتش مى‌خواهد شعله‌ور گردد.

اينها همه از يك سو، در حقيقت بيانگر جسم و ظاهرشان است.