111- و من نمى‌دانم شايد اين ماجرا آزمايشى براى شماست، و بهره‌گيرى تا مدتى (معين) 112- (و پيامبر) گفت: پروردگارا! به حق داورى فرما (و اين طغيانگران را كيفر ده) و از پروردگار رحمان در برابر نسبتهاى نارواى شما استمداد مى‌طلبم.

تفسير:

پيامبر رحمت براى جهانيان‌

از آنجا كه آيات گذشته بشارت حكومت روى زمين را به بندگان صالح مى‌داد و چنين حكومتى مايه رحمت براى همه مردم جهان است در نخستين آيه مورد بحث به رحمت عامه وجود پيامبر ص اشاره كرده مى‌گويد:" ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم" (وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‌).

عموم مردم دنيا اعم از مؤمن و كافر همه مرهون رحمت تو هستند، چرا كه نشر آئينى را به عهده گرفتى كه سبب نجات همگان است، حال اگر گروهى از آن استفاده كردند و گروهى نكردند اين مربوط به خودشان است و تاثيرى بر عمومى بودن رحمت نمى‌گذارد.

اين درست به آن مى‌ماند كه بيمارستان مجهزى براى درمان همه دردها با پزشكان ماهر و انواع داروها تاسيس كنند، و درهاى آن را به روى همه مردم بدون تفاوت بگشايند، آيا اين وسيله رحمت براى همه افراد آن اجتماع نيست؟ حال اگر بعضى از بيماران لجوج خودشان از قبول اين فيض عام امتناع كنند تاثيرى در عمومى بودن آن نخواهد داشت.

و به تعبير ديگر رحمت بودن وجود پيامبر براى همه جهانيان جنبه مقتضى و فاعليت فاعل دارد و مسلما فعليت نتيجه، بستگى به قابليت قابل نيز دارد.

تعبير به" عالمين" (جهانيان) آن چنان مفهوم وسيعى دارد كه تمام انسانها را در تمام اعصار و قرون شامل مى‌شود و لذا اين آيه را اشاره‌اى بر خاتميت پيامبر اسلام مى‌دانند، چرا كه وجودش براى همه انسانها آينده تا پايان جهان رحمت‌