[سوره الأنبياء (21): آيات 107 تا 112]

وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ (107) قُلْ إِنَّما يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (108) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلى‌ سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ ما تُوعَدُونَ (109) إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ (110) وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ (111)

قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى‌ ما تَصِفُونَ (112)

ترجمه:

107- ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم.

108- بگو تنها چيزى كه به من وحى مى‌شود اين است كه معبود شما خداى يگانه است، آيا (با اينحال) تسليم (حق) مى‌شويد؟ (و بتها را كنار مى‌گذاريد؟).

109- اگر (با اينهمه) روى‌گردان شوند بگو من به همه شما يكسان (از عذاب الهى) اعلام خطر مى‌كنم، و نمى‌دانم آيا وعده (عذاب خدا) به شما نزديك است يا دور؟! 110- او سخنان آشكار را مى‌داند و آنچه را كتمان مى‌كنيد (نيز) مى‌داند (و چيزى بر او مخفى نيست).