بگيرد مى‌تواند مسير خود را از باطل به سوى حق تغيير دهد، هر چند تمام مردم محيط او غرق در گناه و گرفتار انحراف باشند، ساحرانى كه ساليان دراز در آن محيط شرك‌آلود، خود مرتكب شرك‌آميزترين اعمال مى‌شدند به هنگامى كه تصميم گرفتند، حق را پذيرا شوند و در راه آن عاشقانه ايستادگى كنند، از هيچ تهديدى نترسيدند، و به هدف خود نائل شدند، و به گفته مفسر بزرگ مرحوم طبرسى كانوا اول النهار كفارا سحرة و آخر النهار شهداء بررة!:" صبحگاهان كافر بودند و ساحر، اما شامگاهان شهيدان نيكوكار راه حق"! [1] و نيز از اينجا به خوبى روشن مى‌شود كه افسانه‌هاى ماديها و مخصوصا ماركسيستها در زمينه پيدايش مذهب تا چه اندازه سست و بى‌پايه است، آنها عامل هر حركتى را مسائل اقتصادى مى‌دانند در حالى كه در اينجا كاملا بر عكس بود زيرا ساحران در آغاز به خاطر فشار دستگاه فرعون از يك سو، و تشويقهاى اقتصادى او از سويى ديگر در ميدان مبارزه با حق گام نهادند، ولى ايمان به اللَّه همه اينها را از بين برد، هم مال و مقامى را كه فرعون به آنها وعده داده بود بر پاى ايمان خود ريختند و هم جان عزيز خويش را بر سر اين عشق نهادند!

[1] مجمع البيان ج 4 صفحه 464 (ذيل آيه 126 سوره اعراف).