نگذاشت، همه را تكذيب كرد و از پذيرش آنها امتناع ورزيد" (وَ لَقَدْ أَرَيْناهُ آياتِنا كُلَّها فَكَذَّبَ وَ أَبى‌).

مسلما منظور از آيات، در اينجا تمام معجزاتى كه در طول عمر موسى و زندگيش در مصر به وسيله او ظاهر شد، نيست، بلكه اين مربوط به معجزاتى است كه در آغاز دعوت به فرعون ارائه داد،" معجزه عصا" و" يد بيضا" و" محتواى دعوت جامع آسمانيش" كه خود دليل زنده‌اى بر حقانيتش بود.

و لذا بعد از اين ماجرا به مساله مبارزه ساحران با موسى ع و اعجازهاى تازه او برخورد مى‌كنيم.

" گفت اى موسى! آيا آمده‌اى كه ما را از سرزمين و وطنمان با سحرت بيرون كنى؟!" (قالَ أَ جِئْتَنا لِتُخْرِجَنا مِنْ أَرْضِنا بِسِحْرِكَ يا مُوسى‌):

اشاره به اينكه: ما مى‌دانيم مساله نبوت و دعوت به توحيد، و ارائه اين معجزات همگى توطئه براى غلبه بر حكومت و بيرون كردن ما و قبطيان از سرزمين آباء و اجدادمان است، منظور تو، نه دعوت به توحيد است و نه نجات بنى اسرائيل، منظور حكومت است و سيطره بر اين سرزمين و بيرون راندن مخالفان!.

اين تهمت درست همان حربه‌اى است كه همه زورگويان و استعمارگران در طول تاريخ داشته‌اند كه هر گاه خود را در خطر مى‌ديدند، براى تحريك مردم به نفع خود، مساله خطرى كه مملكت را تهديد مى‌كرد، پيش مى‌كشيدند مملكت يعنى حكومت اين زورگويان و موجوديتش يعنى موجوديت آنها! بعضى از مفسران معتقدند كه اصلا آوردن بنى اسرائيل به مصر و نگهدارى‌