[سوره يوسف (12): آيات 102 تا 107]

ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُونَ (102) وَ ما أَكْثَرُ النَّاسِ وَ لَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ (103) وَ ما تَسْئَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ (104) وَ كَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْها وَ هُمْ عَنْها مُعْرِضُونَ (105) وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ (106)

أَ فَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غاشِيَةٌ مِنْ عَذابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ (107)

ترجمه:

102- اين از خبرهاى غيب است كه به تو وحى مى‌فرستيم، تو (هرگز) نزد آنها نبودى هنگامى كه تصميم گرفتند و نقشه مى‌كشيدند.

103- و بيشتر مردم، هر چند اصرار داشته باشى، ايمان نمى‌آورند! 104- و تو (هرگز) از آنها پاداشى مطالبه نمى‌كنى، او نيست مگر تذكرى براى جهانيان 105- و چه بسيار نشانه‌اى (از خدا) در آسمانها و زمين وجود دارد كه آنها از كنارش مى‌گذرند و از آن روى مى‌گردانند! 106- و اكثر آنها كه مدعى ايمان به خدا هستند مشركند.

107- آيا از اين ايمن هستند كه عذاب فراگيرى از ناحيه خدا به سراغ آنها بيايد يا ساعت رستاخيز ناگهان فرا رسد در حالى كه آنها متوجه نيستند؟!