باشند، هم از نظر مادى و هم از نظر معنوى.

ولى به خاطر تبديل اين نعمتهاى بزرگ الهى به كفر و صرف كردن نيروهاى شگرف طبيعت در راه طغيان و بيدادگرى و به كار گرفتن اختراعات و اكتشافات در طريق هدفهاى مخرب به گونه‌اى كه هر پديده تازه صنعتى نخست مورد بهره بردارى تخريبى قرار مى‌گيرد و جنبه‌هاى مثبت آن در درجه بعد است، خلاصه اين ناسپاسى بزرگ كه معلول دور افتادن از تعليمات سازنده پيامبران خدا است، سبب شده كه، قوم و جمعيت خود را به دار البوار بكشانند.

همان دار البوارى كه مجموعه‌اى است از جنگهاى منطقه‌اى و جهانى، با همه آثار تخريبيش، و همچنين ناامنى‌ها و ظلم‌ها و فسادها و استعمارها و استثمارها كه سرانجام دامان بنيانگذارانش را نيز مى‌گيرد، چنان كه در گذشته ديديم و امروز هم با چشم مى‌بينيم.

و چه جالب قرآن پيش بينى كرده كه هر قوم و ملتى كفران نعمتهاى خدا كنند مسيرشان به سوى دار البوار است.

3-" انداد" جمع" ند" به معنى مثل است، ولى آن گونه كه" راغب" در" مفردات" و" زبيدى" در" تاج العروس" (از بعضى از اهل لغت) نقل كرده‌اند" ند" به چيزى گفته مى‌شود كه شباهت جوهرى به چيز ديگرى دارد، ولى" مثل" به هر گونه شباهت اطلاق مى‌شود، بنا بر اين" ند" معنى عميقتر و رساترى از" مثل" دارد.

طبق اين معنى از آيه فوق چنين استفاده مى‌كنيم كه كوشش ائمه كفر بر اين بوده كه شريكهايى براى خدا بتراشند و آنها را در جوهر ذات شبيه خدا معرفى كنند، تا نظر خلق خدا را از پرستش او باز دارند و به مقاصد شوم خود برسند.