گاهى سهمى از قربانيها را براى او قرار مى‌دادند، گاهى قسمتى از نعمتهاى الهى را (مانند بعضى از چهار پايان) مخصوص بتها مى‌دانستند، و زمانى با پرستش، آنها را همرديف خدا مى‌پنداشتند.

و از همه وقيحتر اينكه در مراسم حج خود در عصر جاهليت كه آئين ابراهيم را با انبوهى از خرافات آميخته بودند به هنگام گفتن" لبيك" چنين مى‌گفتند:

لبيك لا شريك لك- الا شريك هو لك- تملكه و ما ملك!:

" اجابت دعوت كردم اى خدايى كه شريكى براى تو نيست- بجز شريكى كه براى تو است!- هم مالك او هستى و هم مالك ما يملك او!" [1]

[1] تفسير فخر رازى ذيل آيه مورد بحث.