پيدا مى‌شود.

در روايتى كه از امام صادق ع نقل شده در پاسخ سؤال كسى كه مى‌پرسد برنامه زندگانى شما چيست؟ امورى را مى‌فرمايد، از جمله اينكه:

علمت ان اللَّه مطلع على فاستحييت:

" يكى از برنامه‌هاى من اين است كه دانستم خداوند از تمام كارهاى من آگاه و با خبر است و لذا از نافرمانى او حيا و شرم دارم"!.

در تاريخ اسلام و زندگى روزانه مسلمانان متعهد، جلوه‌هاى فراوانى از اين حقيقت را مشاهده مى‌كنيم.

مى‌گويند پدر و فرزندى وارد باغى شدند، پدر به قصد چيدن ميوه بدون اجازه صاحب باغ به بالاى درختى رفت، فرزندش كه نوجوان با معرفتى بود صدا زد پدر پائين بيا، پدر متوحش شد و خود را جمع كرد و فورا پائين آمد، پرسيد نفهميدم چه كسى بود كه مرا مى‌ديد، گفت: كسى از بالاى سرت! نگاه به بالا كرد چيزى نديد، گفت منظورم خدا است كه ما فوق و محيط بر همه ما است، چگونه ممكن است از نگاه كردن انسانى وحشت داشته باشى اما از اينكه خدا ترا در هر حال مى‌بيند، وحشت نمى‌كنى؟ اين چه ايمانى است؟!