[سوره الرعد (13): آيه 11]

لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ (11)

ترجمه:

11- براى انسان مامورانى است كه پى در پى، از پيش رو، و از پشت سرش او را از حوادث (غير حتمى) حفظ مى‌كنند، (اما) خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملتى) را تغيير نمى‌دهد مگر آنكه آنها خود را تغيير دهند، و هنگامى كه خدا اراده سويى به قومى (بخاطر اعمالشان) كند هيچ چيز مانع آن نخواهد شد، و جز خدا سرپرستى نخواهند داشت.

تفسير: محافظان غيبى!

در آيات گذشته خوانديم كه خدا بحكم عالم الغيب و الشهادة بودن، از پنهان و آشكار مردم با خبر و همه جا حاضر و ناظر است.

در آيه مورد بحث اضافه مى‌كند كه خداوند علاوه بر اين حافظ و نگاهبان بندگان خود نيز مى‌باشد:" براى انسان مامورانى است كه پى در پى از پيش رو، و پشت سر او قرار مى‌گيرند و او را از حوادث حفظ مى‌كنند" (لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‌) [1]

[1] در اينكه ضمير" له" به چه كسى بر مى‌گردد در ميان مفسران گفتگو است، مشهور و معروف همان است كه در بالا گفتيم يعنى به انسان بر مى‌گردد كه در آيات قبل به او اشاره شده است، بعضى احتمال داده‌اند كه به پيامبر يا به خدا برگردد ولى اين دو احتمال با ذيل آيه سازگار نيست (دقت كنيد).