شده شايد به دليل اينكه كوه‌ها از زير به هم پنجه افكنده‌اند و همچون زرهى تمام سطح زمين را پوشانده كه هم فشارهاى داخلى را از درون خنثى كنند و هم نيروى فوق العاده جاذبه ماه و جزر و مد را از بيرون، و به اين ترتيب، تزلزل و اضطراب و زلزله‌هاى مداوم را از ميان ببرند و كره زمين را در آرامش براى زندگى انسانها نگه دارند.

ذكر كوه‌ها بعد از ذكر گسترش زمين گويا اشاره به آن است كه نه زمين آن چنان گسترده است كه هيچ پستى و بلندى در آن نباشد كه در اين صورت هرگز بارانها و آبها روى آن قرار نمى‌گرفت و يا همه جا تبديل به باتلاق مى‌گشت و طوفانها دائما بر سطح آن جريان داشت، ولى با آفرينش كوه‌ها از هر دو جهت امن و امان شد.

و نه تمامش كوه و دره است كه قابل زندگى نباشد، و در مجموع تركيبى است از مناطق مسطح و صاف و كوه‌ها و دره‌ها كه بهترين تركيب را براى زندگى بشر و ساير موجودات زنده تشكيل مى‌دهد. سپس به آبها و نهرهايى كه در روى زمين، جريان دارد اشاره كرده مى‌گويد:" و در آن نهرهايى قرار داد" (وَ أَنْهاراً).

سيستم آبيارى زمين بوسيله كوه‌ها، و ارتباط كوه‌ها با نهرها، بسيار جالب است، زيرا بسيارى از كوه‌هاى روى زمين، آبهايى را كه به صورت برف در آمده در قله خود يا در شكافهاى دره‌هايشان ذخيره مى‌كنند كه تدريجا آب مى‌شوند و به حكم قانون جاذبه از مناطق مرتفع‌تر به سوى مناطق پست و گسترده روان مى‌گردند و بى‌آنكه نياز به نيروى ديگرى باشد در تمام مدت سال به طور طبيعى بسيارى از زمينها را آبيارى و سيراب مى‌كنند.

اگر شيب ملايم زمينها نبود، و اگر آبها به اين صورت در كوه‌ها ذخيره نمى‌شد، آبيارى اغلب مناطق خشك امكان پذير نبود، و يا اگر امكان داشت هزينه‌