نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 616
شايستهاى است.
و اين نيز نهايت كوتاه فكرى است كه انسان خيال كند با وصيت كردن فال بد مىزند
و مرگ خويش را جلو مىاندازد، بلكه وصيت يك نوع دورانديشى و واقعبينى غير قابل
انكار است، و اگر مايه طول عمر نباشد مايه كوتاهى عمر هرگز نخواهد بود.
مقيد ساختن وصيت در آيه فوق با قيد" بالمعروف" اشاره به اين است كه
وصيت بايد از هر جهت عقلپسند باشد، زيرا" معروف" به معنى شناخته شده
براى عقل و خرد است.
هم از نظر مبلغ و مقدار، و هم از نظر شخصى كه وصيت به نام او شده، و هم از
جهات ديگر بايد طورى باشد كه عرف عقلاء آن را عملى شايسته بدانند، نه يك نوع تبعيض
ناروا و مايه نزاع و دعوا و انحراف از اصول حق و عدالت.
***
هنگامى كه وصيت جامع تمام ويژگيهاى بالا باشد، از هر نظر محترم و مقدس
است، و هر گونه تغيير و تبديل در آن ممنوع و حرام است، لذا آيه بعد مىگويد:"
كسى كه وصيت را بعد از شنيدنش تغيير دهد گناهش بر كسانى است كه آن را تغيير
مىدهند" (فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ
فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ).
و اگر گمان كنند كه خداوند از توطئههايشان خبر ندارد سخت در اشتباهند"
خداوند شنوا و دانا است" (إِنَّ
اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ).
آيه فوق ممكن است اشاره به اين حقيقت نيز باشد كه خلافكاريهاى" وصى"
(كسى كه عهدهدار انجام وصايا است) هرگز اجر و پاداش وصيت كننده را از بين
نمىبرد، او به اجر خود رسيده تنها گناه بر گردن وصى است كه تغييرى در كميت يا
كيفيت و يا اصل وصيت داده است.
اين احتمال نيز در تفسير آيه وجود دارد كه منظور اين است اگر بر اثر
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 616