و طاقت‌فرسا و دشمنان خطرناك، دست به دامن رحمت خدا مى‌زدند: قوم" موسى" براى نجات از چنگال فرعونيان مى‌گويند و نجنا برحمتك:" خدايا ما را به رحمت خود رهايى بخش" (يونس- 86).

در مورد" هود" و پيروانش چنين مى‌خوانم: فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا:" هود و پيروانش را به وسيله رحمت خويش (از چنگال دشمنان) رهايى بخشيديم" (اعراف- 72).

اصولا هنگامى كه حاجتى از خدا مى‌طلبيم مناسب است او را با صفاتى كه پيوند با آن حاجت دارد توصيف كنيم، مثلا عيسى مسيح ع به هنگام درخواست مائده آسمانى (غذاى مخصوص) چنين مى‌گويد: اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ ... وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌:" بار الها مائده‌اى از آسمان بر ما نازل گردان ... و ما را روزى ده و تو بهترين روزى دهندگانى" (مائده- 114).

" نوح" پيامبر بزرگ خدا نيز اين درس را به ما مى‌آموزد، آنجا كه براى پياده شدن از كشتى در يك جايگاه مناسب، چنين دعا كند رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ‌:" پروردگارا! مرا به طرز مباركى فرود آر كه تو بهترين فرود آورندگانى" (مؤمنون- 29).

و نيز" زكريا" به هنگام درخواست فرزندى از خدا كه جانشين و وارث او باشد خدا را با صفت خير الوارثين توصيف مى‌كند و مى‌گويد رَبِّ لا تَذَرْنِي فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثِينَ‌:" خداوندا! مرا تنها مگذار كه تو بهترين وارثانى" (انبياء- 89).

بنا بر اين در مورد آغاز كارها به هنگامى كه مى‌خواهيم با نام خداوند شروع كنيم بايد دست به دامن رحمت واسعه او بزنيم، هم رحمت عام و هم رحمت خاصش آيا براى پيشرفت در كارها و پيروزى بر مشكلات، صفتى مناسبتر از اين صفات مى‌باشد؟!