نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 197
اولى نسبت به او عصيان محسوب مىشد، او به سرعت متوجه وضع خود شد و به سوى
پروردگارش بازگشت.
در اينكه منظور از" كلمات" چه بوده در پايان اين بحث سخن خواهيم
گفت.
تفسير نمونه ؛ ج1 ؛ ص197
* به هر حال آنچه نمىبايست بشود- يا مىبايست بشود- شد، و با اينكه توبه آدم
پذيرفته گرديد، ولى اثر وضعى كار او كه هبوط به زمين بود تغيير نيافت، و چنان كه
آيات فوق مىگويد:" ما به آنها گفتيم: همگى (آدم و حوا) به زمين فرود آئيد،
هر گاه از جانب ما هدايتى براى شما آيد كسانى كه از آن پيروى كنند، نه ترسى دارند
و نه اندوهگين خواهند شد" (قُلْنَا
اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنْ تَبِعَ
هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ).
***
" ولى آنان كه كافر شوند و آيات ما را تكذيب كنند براى هميشه در آتش
دوزخ خواهند ماند" (وَ
الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها
خالِدُونَ).
***
نكتهها:
1- كلماتى كه خدا بر آدم القا كرد چه بود؟
در اينكه" كلمات" و سخنانى را كه خدا براى توبه به آدم تعليم داد چه
سخنانى بوده است در ميان مفسران گفتگو است.
معروف اين است كه همان جملات سوره اعراف آيه 23 مىباشد: قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ
لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ":" گفتند:
خداوندا ما بر خود ستم كرديم، اگر تو ما را نبخشى و بر ما رحم نكنى از
زيانكاران
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 197