عمل صالح، و اينكه هر عملى بكنند در برابر ناظران و تماشاگرانى مى‌كنند، و در بيان اين حقيقت عنايتى بخصوص كفار و منافقين نكرد، چون آنها به وجود چنين ناظرانى اعتقاد ندارند- دقت بفرمائيد-.

(وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ) كلمه ارجاء به معناى تاخير است، و آيه شريفه عطف است بر آيه‌(وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ). و معناى تاخير انداختن ايشان بسوى امر خدا اين است كه وضع ايشان آن طور روشن نيست كه بتوان عذاب خدا را برايشان پيش بينى كرد، و يا مغفرت و آمرزش او را، پس امر ايشان محول به امر خداست، تا او در باره ايشان چه بخواهد، هر چه او خواست همان خواهد شد.

اين آيه فى نفسه و با قطع نظر از روايات با وضع مستضعفين تطبيق مى‌كند، كه در حقيقت مانند برزخى هستند ميان نيكوكاران و بدكاران، هر چند در روايات شان نزول آمده كه اين آيه در باره آن سه نفرى نازل شده كه از شركت در جهاد تخلف ورزيده، بعد توبه كردند، و خداوند توبه‌شان را پذيرفت، كه بزودى به آن روايات اشاره مى‌شود- ان شاء اللَّه تعالى.

و به هر تقدير، آيه شريفه مال كار ايشان را مخفى داشته، و آن را بر همان ابهام و نامعلوميش باقى گذارده، حتى در دو اسم شريفى هم كه در آخر ذكر كرده يعنى اسم عليم و حكيم باز ابهام را رسانده، زيرا اين دو اسم دلالت دارند بر اينكه خدا در باره آنان بر مقتضاى حكمت و علمش رفتار مى‌كند، بخلاف دو اسمى كه در ذيل آيه‌(وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ) آورده، چون در آخر آن فرموده:(عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ).

بحث روايتى [رواياتى در ذيل آيه شريفه:(وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ ...)]

در تفسير عياشى از داود بن حصين از امام صادق (ع) نقل شده كه گفت: من از آن حضرت پرسيدم معناى آيه‌(وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ) چيست؟ آيا خداوند در برابر انفاق ايشان ثواب مى‌دهد يا نه؟ فرمود: بله مى‌دهد[742].

و نيز در همان كتاب از ابى عمرو زبيرى از ابى عبد اللَّه (ع) روايت شده كه فرمود: خداوند ميان مؤمنين مسابقه برقرار كرده، همانطورى كه در ميان اسبان مسابقه گذاشته.