گناهانتان را محو مى‌سازد و خدا داراى فضلى بزرگ است (29).

بيان آيات [بيان آيات شريفه متضمن دستوراتى راجع به جهاد اسلامى و نهى از فرار از جنگ‌]

اين آيات متضمن نواهى و اوامرى است راجع به جهاد اسلامى و مربوط و مناسب با داستان جنگ بدر، و نيز مردم را تشويق و تحريك مى‌كند بر ترس از خدا و زنهار مى‌دهد از مخالفت خدا و رسول او و اينكه مردم خود را در معرض غضب خداى سبحان درآورند، و در آنها اشاره به پاره‌اى از وقايع كه در جنگ بدر رخ داده و منت‌هايى كه خداوند بر مؤمنين نهاده نيز مى‌كند.

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ) لقاء مصدر لقى، يلقى ثلاثى مجرد و لاقى، يلاقى ثلاثى مزيد است، راغب در مفردات خود مى‌گويد: لقاء به معناى روبرو شدن و برخوردن دو چيز با يكديگر است، و گاهى هم با اين كلمه تعبير مى‌شود از برخورد يكى با ديگرى و گفته مى‌شود فلانى را ملاقات كرد و يا ملاقات مى‌كند، البته اين كلمه در ادراك به حس و به چشم و بصيرت استعمال مى‌شود، ادراك به حس مانند: (تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ‌)- آرزوى مرگ مى‌كنيد قبلا از آنكه آن را ملاقات نماييد ، و ادراك به چشم مانند: (لَقَدْ لَقِينا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً)- راستى از اين سفرمان چه ناراحتى ديديم . و ملاقات خدا عبارت است از قيامت و بازگشت به سوى او، مانند: (وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ-) بدانيد كه شما او را خواهيد ديد و نيز مانند: (الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ-) و آنان كه مى‌پندارند كه خدا را خواهند ديد ، و لقاء به معناى ملاقات هم آمده مانند: (وَ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا-) و آنان كه ديدار ما را آرزو ندارند گفتند و نيز مانند:

(إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‌ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ-) تو كوشنده‌اى به سوى پروردگارت كوشيدنى تا او را ملاقات كنى [1].

و در مجمع البيان مى‌گويد: لقاء به معناى اجتماع بر وجه مقاربت و نزديكى است، چون اجتماع گاهى به غير اين وجه هم مى‌شود، و آن اجتماع را لقاء نمى‌گويند مانند اجتماع چند عرض در يك محل‌[2].

[1] مفردات راغب ماده لقى .

[2] مجمع البيان ج 3- 4 ص 529