نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 9 صفحه : 45
گناهانتان را محو
مىسازد و خدا داراى فضلى بزرگ است (29).
بيان آيات
[بيان آيات شريفه متضمن دستوراتى راجع به جهاد اسلامى و نهى از فرار از جنگ]
اين آيات
متضمن نواهى و اوامرى است راجع به جهاد اسلامى و مربوط و مناسب با داستان جنگ بدر،
و نيز مردم را تشويق و تحريك مىكند بر ترس از خدا و زنهار مىدهد از مخالفت خدا و
رسول او و اينكه مردم خود را در معرض غضب خداى سبحان درآورند، و در آنها اشاره به
پارهاى از وقايع كه در جنگ بدر رخ داده و منتهايى كه خداوند بر مؤمنين نهاده نيز
مىكند.
(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا
تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ) لقاء مصدر لقى، يلقى
ثلاثى مجرد و لاقى، يلاقى ثلاثى مزيد است، راغب در مفردات خود
مىگويد: لقاء به معناى روبرو شدن و برخوردن دو چيز با يكديگر است، و
گاهى هم با اين كلمه تعبير مىشود از برخورد يكى با ديگرى و گفته مىشود فلانى را
ملاقات كرد و يا ملاقات مىكند، البته اين كلمه در ادراك به حس و به چشم و بصيرت
استعمال مىشود، ادراك به حس مانند: (تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ
قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ)- آرزوى مرگ مىكنيد قبلا از آنكه آن را ملاقات
نماييد ، و ادراك به چشم مانند: (لَقَدْ لَقِينا مِنْ سَفَرِنا هذا
نَصَباً)- راستى از اين سفرمان چه ناراحتى ديديم . و ملاقات خدا عبارت
است از قيامت و بازگشت به سوى او، مانند: (وَ اعْلَمُوا
أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ-) بدانيد كه شما او را خواهيد ديد و نيز مانند: (الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ-) و آنان كه
مىپندارند كه خدا را خواهند ديد ، و لقاء به معناى ملاقات هم آمده
مانند: (وَ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا-) و آنان كه ديدار ما
را آرزو ندارند گفتند و نيز مانند:
(إِنَّكَ
كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ-) تو كوشندهاى به سوى پروردگارت
كوشيدنى تا او را ملاقات كنى [1].
و در مجمع
البيان مىگويد: لقاء به معناى اجتماع بر وجه مقاربت و نزديكى است، چون اجتماع
گاهى به غير اين وجه هم مىشود، و آن اجتماع را لقاء نمىگويند مانند اجتماع چند
عرض در يك محل[2].