را ايمان بشمار نمى‌آورد، خداى متعال فرموده:(إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا)[1] و نيز در آيه 29 سوره مورد بحث فرموده:(قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لا يُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ ...).

(أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ...)

[سقاية الحاج‌]

كلمه سقايت بر وزن حكايت و جنايت و نكايت، مصدر است، گفته مى‌شود:

سقى، يسقى، سقاية .

اين كلمه به معناى محل آب خوردن، و ظرفى كه با آن آب مى‌خورند نيز آمده، از آن جمله در قرآن است كه فرموده:(جَعَلَ السِّقايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ)[2] و در روايات آمده كه عمل سقايت حاج و آب دادن به ايشان، يكى از مفاخر و از شؤوناتى بوده كه مورد مباهات عرب جاهليت بوده، و در اين روايات، سقايت به معناى مصدر (آب دادن) آمده. و نيز در آثار آمده كه سقايت حوضهاى كوچكى از چرم بوده كه در عهد قصى بن كلاب (يكى از اجداد پيغمبر اسلام ص) آن را در سايه كعبه قرار داده و با شتر از چاه‌ها آب گوارا مى‌آوردند، و در آن مى‌ريختند تا زائرين كعبه بياشامند، و قصى اين سمت را در هنگام وفات به پسرش عبد مناف واگذار كرد. و از آن ببعد همواره در ميان فرزندانش بود تا آنكه در آخر به عباس بن عبد المطلب رسيد.

در اين روايت سقايت به معناى ظرف آب آمده، و هم اكنون سقايت عباس معروف است، و آن محلى است كه در عهد جاهليت و اسلام آب در آنجا مى‌ريختند، و آن محل در جهت جنوبى زمزم است، كه با چاه چهل ذراع فاصله دارد، و بنائى بر آن ساخته‌اند كه امروزه آن را سقاية العباس مى‌نامند.

[1] بدرستى- كسانى كه به خدا و رسول او كفر مى‌ورزند و مى‌خواهند ميان خدا و پيغمبرانش فرق بگذارند، و مى‌گويند: ما به بعضى( از پيغمبران خدا) ايمان مى‌آوريم، و به پاره‌اى ديگر كفر مى‌ورزيم، و مى‌خواهند در ميان ايمان خالص، و كفر خالص راه ديگرى پيش بگيرند، ايشان آرى خود ايشان كافرانى حقيقى‌اند سوره نساء آيه 150

[2] جام را در خورجين برادرش گذاشت. سوره يوسف آيه 70