نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 8 صفحه : 364
معناى صرف اعتقاد
فائدهاى ندارد، چون هر قدر هم شخص اعتقاد به حقانيت آيات و شرايع الهى داشته باشد
مع ذلك وقتى اطاعت و تسليم در كارش نباشد عملا حق بودن آن آيات را تكذيب كرده است.
و از اينكه
رسول خدا 6 را اسم نبرده و با سه وصف رسول ، نبى و
امى ياد كرده و مخصوصا از اينكه دنبالهاش فرموده:(الَّذِي
يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ) به خوبى
بدست مىآيد كه آن جناب در تورات و انجيل هم به همين سه وصف معرفى شده است، چون
غير از آيه مورد بحث كه راجع به شهادت تورات و انجيل بر نبوت آن حضرت است در هيچ
جاى ديگر قرآن رسول خدا 6 به مجموع اين اوصاف يك جا توصيف نشده، و اگر منظور از
توصيف وى به اين اوصاف تعريف آن جناب به اوصاف آشناى در نظر يهود و نصارا نبود در
خصوص اين آيه وى را به اين اوصاف و مخصوصا صفت سوم توصيف كردن هيچ نكتهاى را
افاده نمىكرد.
[امر به
معروف، نهى از منكر، تحليل حلائل، تحريم خبائث، و بر داشتن تكاليف شاقه، از مختصات
اسلام است]
و همچنين
ظاهر آيه دلالت و يا حد اقل اشعار دارد بر اينكه مساله امر به معروف و نهى از منكر
و خلاصه امور پنجگانهاى كه رسول خدا 6 در اين آيه به آن امور وصف شده همه از
علائمى است كه از آن جناب در تورات و انجيل ذكر شده است، و بر اينكه اين امور از
مختصات پيغمبر اسلام و ملت بيضاى او است- و همين طور هم هست- براى اينكه هر چند به
شهادت آيه( لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ) تا
آنجا كه مىفرمايد: (وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ
يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ أُولئِكَ مِنَ
الصَّالِحِينَ )[1] ساير امم
صالح نيز به وظيفه امر به معروف و نهى از منكر قيام مىكردهاند، و به شهادت آيه(قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ
مِنَ الرِّزْقِ)[2]حلال دانستن
طيبات و حرام دانستن خبائث و پليديها تا اندازهاى از فطرياتى بوده كه همه اديان
بر آن اتفاق داشتهاند، و همچنين هر چند مساله برداشتن موانع و غل و بندهاى معنوى
از دست و پاى بشر تا حدى در شريعت عيسى (ع) هم بوده و حكايت قرآن در آيه(وَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ
الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ)[3] بر آن دلالت
و آيه(قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَ لِأُبَيِّنَ لَكُمْ
بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ)
[1] ايمان آورند به خدا و روز جزا، و امر به معروف و نهى از منكر
كنند، و در خيرات شتاب كنند، و آنان از شايستگانند. سوره آل عمران آيه 114
[2] بگو چه كسى جامهاى راى كه خدا براى بندگان خويش پديد آورده
با روزىهاى پاكيزه حرام كرده است. سوره اعراف آيه 32
[3] آمدهام تا تورات راى كه پيش از من بوده تصديق كنم و بعضى
چيزها كه بر شما حرام شده برايتان حلال كنم. سوره آل عمران آيه 50
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 8 صفحه : 364