و در بصائر الدرجات به سند خود از ابى محمد عبد اللَّه بن ابى عبد اللَّه فارسى و از غير او روايت كرده كه ايشان بدون ذكر سند از امام صادق (ع) روايت كرده‌اند كه فرمود:

كروبيين قومى هستند از شيعيان ما كه از خلق اولند و خداوند محل ايشان را پشت عرش خود تعيين نموده، اگر نور يكى از آنان بر اهل زمين تقسيم شود كافى است كه همه اهل زمين صاحب نور شوند. آن گاه فرمود: موسى (ع) بعد از آنكه آن درخواست را از خداى تعالى كرد خداوند يكى از همين كروبيين را امر كرد تا تجلى كند، و اين تجلى بود كه كوه را متلاشى ساخت‌[1].

مؤلف: از اين روايت بر مى‌آيد كه تجلى خداوند هم مانند ساير امورى كه منسوب است به او از قبيل قبض ارواح، زنده كردن، روزى دادن و وحى و غير آن قابل وساطت هست، همانطورى كه ساير امور را بواسطه فرشتگان خود انجام مى‌دهد، مثلا قبض ارواح را بوسيله ملك الموت و زنده كردن مردگان را بوسيله صاحب صور و رزق را بوسيله ميكائيل و وحى را بوسيله جبرئيل روح الامين انجام مى‌دهد، تجلى را نيز بوسيله يكى از ملائكه كروبيين مى‌كند.

و ما به زودى در محل مناسبى شرح اين روايت را خواهيم داد.- ان شاء اللَّه- و نام كروبيين در تورات هم آمده است.

و در الدر المنثور است كه ابن مردويه و حاكم- وى سند را صحيح دانسته- از انس روايت كرده‌اند كه گفت رسول خدا 6 كلمه دكا را با تنوين و بدون مد قرائت مى‌فرمود[2].

و نيز در همان كتاب است كه ابن مردويه از انس روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 كلمه دكا را با تشديد و با مد قرائت كرده است‌[3].

و نيز مى‌نويسد ابو نعيم در كتاب حليه از معاوية بن قره از پدرش روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: وقتى خداوند تجلى كرد از عظمت تجلى او، شش كوه كه در آن حوالى بودند از جاى كنده شده و به طرف حجاز پرتاب شدند و از آن شش كوه احد ، ورقان و رضوى در مدينه و ثور ، ثبير و حراء در مكه قرار گرفتند[4].

مؤلف: اين روايت را از ابن ابى حاتم و ابى الشيخ و ابن مردويه از انس نيز نقل كرده‌

[1] بصائر الدرجات جزء 2 ص 69 ح 2

[2] الدر المنثور ج 3 ص 120

[3] الدر المنثور ج 3 ص 119

[4] الدر المنثور ج 3 ص 120