را نيز ترك كرد و سه روزى را كه در ايام البيض روزه مى‌گرفت در دهه‌هاى ماه تقسيم كرده يكى را در پنجشنبه دهه اول و يكى در چهارشنبه دهه دوم و يكى در پنجشنبه دهه سوم مى‌گرفت و تا زنده بود اين رويه را داشت.

مؤلف: مطابق مضمون اين روايت، روايات بسيار زيادى در دست هست.[1] 169- و نيز در كافى به سند خود از عنبسه عابد نقل كرده كه گفت: رسول خدا از دنيا رحلت فرمود در حالى كه رويه‌اش در روزه داشتن اين بود كه ماه شعبان و رمضان و سه روز از هر ماه را روزه مى‌گرفت.[2] 170- و در كتاب نوادر احمد بن محمد بن عيسى از على بن نعمان از زرعه از سماعه نقل شده كه گفت از امام صادق (ع) پرسيدم آيا رسول خدا 6 ماه شعبان را هم روزه مى‌گرفت؟ فرمود: آرى و ليكن همه آن ماه روزه نمى‌گرفت. پرسيدم: چند روز از آن را مى‌خورد؟ فرمود: مى‌خورد. سه مرتبه سؤال مزبور را تكرار كردم و آن جناب جواب بيشترى به من نداد. سپس سال بعد همان مساله را پرسيدم و امام همان جواب را تكرار نمود ...[3].

171- و در كتاب مكارم از انس نقل مى‌كند كه گفت: غذاى رسول خدا 6 شربتى بود كه در افطار مى‌آشاميد، و شربتى كه آن را در سحر مى‌خورد، خيلى از اوقات اين شربت عبارت بود از شير و خيلى از اوقات مقدارى آب بود كه در آن نان را حل كرده بودند، ...[4].

172- و در كافى به سند خود از ابن قداح از ابى عبد اللَّه (ع) نقل مى‌كند كه فرمود: رسول خدا در روزهايى كه روزه مى‌گرفت اولين چيزى كه با آن افطار مى‌فرمود خرماى تازه و يا خرماى خشك بود.[5] 173- و نيز در كافى به سند خود از سكونى از جعفر از پدرش (ع) نقل كرده كه فرمود: رسول خدا 6 وقتى روزه مى‌گرفت و براى افطار بشيرينى دست نمى‌يافت با آب افطار مى‌كرد، و در بعضى از روايات دارد كه با كشمش افطار

[1] كافى ج 4 ص 90 ح 2.

[2] كافى ج 4 ص 91 ح 7.

[3] وسائل ج 7 ص 368.

[4] مكارم الاخلاق ص 32.

[5] كافى ج 4 ص 153 ح 5.