استفاده كرد كه اثم و عدوان هر دو يكى و عبارتست از تجاوز قولى نسبت به حدود خداى سبحان، در مقابل اكل سحت كه نمونه معصيت عملى آنان است، و بنا بر اين مقصود از جمله‌(يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ) نشان دادن و بيان نمونه‌اى از گناهان قولى ايشان است، كه عبارتست از اثم و عدوان و گناه ديگر فعلى آنها كه عبارتست از سحت.

يسارعون مسارعة به معناى كثرت در سرعت و مبالغه در آنست و سرعت ضد بطى‌ء و كندى است و فرق بين سرعت و عجله بنا بر آنچه از موارد استعمال اين دو كلمه استفاده مى‌شود اينست كه سرعت بيشتر مساس با عمل بدنى و جوارح دارد. بخلاف عجله كه بيشتر در امور قلبى و روانى استعمال مى‌شود، نظير فرقى كه بين خضوع و خشوع و خوف و خشيت است.

چه خضوع و خوف مربوطند به جوارح و خشوع و خشيت مربوطند به دل.

و راغب در كتاب مفردات راجع به معناى اين كلمه گفته است سرعت ضد بطى‌ء و بمعناى تندى است، هم در اجسام استعمال مى‌شود و هم در افعال گفته مى‌شود: سرع (بضم راء) يعنى شتاب كرد و در معناى وصفى گفته مى‌شود: سريع، و وقتى گفته مى‌شود:

اسرعوا، و مسرع معنايش اينست كه حركت شتران آنها تند شد كما اينكه وقتى گفته مى‌شود ابلدوا معنايش اينست كه حركت شترانشان بليد و كند شد. و سارعوا و تسارعوا نيز بدين معنا است‌[1]، كسانى ديگر گفته‌اند مسارعه و عجله هر دو به يك معنايند، فرقى كه در بينشان هست اينست كه مسارعه بيشتر در كار خير و عجله بيشتر در كار بد استعمال مى‌شود.

وقتى از ايشان سؤال مى‌شود: اگر چنين است پس چرا در آيه مورد بحث عجله بكار برده نشده؟

با اينكه شتاب يهود در اثم و عدوان و كارهاى زشت بوده؟ در پاسخ مى‌گويند صحيح است، ليكن استعمال مسارعه در خصوص اين آيه با اينكه مى‌بايستى عجله بكار برده مى‌شد براى اشاره به اين نكته است كه كفار يهود در پى كارهاى زشتند و كار زشت خود را زيبا و پسنديده مى‌دانند[2] ليكن اين گفتار در فرق بين سرعت و عجله خيلى بعيد بنظر مى‌رسد.

[وجوهى كه در معناى سخن يهود كه گفتند:(يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ)، گفته شده است‌]

(وَ قالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشاءُ) در معناى اين آيه و اينكه يهود به چه مناسبت اين كلمه كفرآميز را گفته است وجوهى چند است: يكى اينكه ملت و دين يهود، نسخ در احكام دين را جايز نمى‌دانسته و لذا به نسخ‌

[1] مفردات راغب ص 230 سرع .

[2] تفسير فخر رازى ج 12 ص 39.