درخواست غير عقلايى نبود و نمى‌خواستيم معجزه را بازيچه بگيريم، بلكه مى‌خواستيم از آن بخوريم، و اين خود يك غرض عقلايى است قبلا هم گفتيم كه از اين حرف به خوبى بر مى‌آيد كه حواريين كانه تسليم شده‌اند بر اينكه مستحق اين توبيخ از ناحيه مسيح و آن وعيد شديد از ناحيه خداوند نسبت به كسى كه بعد از نزول مائده باز هم كفر بورزد بوده‌اند.

بعضى گفته‌اند مرادشان از اين كه غرض خوردن به ميان آوردند اظهار گرسنگى زياد و احتياج شديد به غذا بوده، چون حواريون چيزى نداشته‌اند كه با آن سد جوع كنند.

بعضى ديگر گفته‌اند غرض اين بوده كه با خوردن از مائده آسمانى متبرك شوند. و ليكن خواننده محترم مى‌داند كه اين دو معنا از كلمه اكل استفاده نمى‌شود، پس اگر غرض حواريون يكى از اين دو معنا بوده با اينكه در مقام عذر خواهى و توجيه درخواست خود بودند جا داشت كه صريحا عذر خود را بگويند، و چون نگفتند مى‌فهميم كه مقصودشان بيان اين معانى نبوده، بلكه همان معناى ساده و مطلق خوردن بوده است و تنها از نظر اينكه خوردن و سد جوع خود غرضى است عقلايى و يكى از غرضهايشان از درخواست نزول مائده بوده آن را ذكر كرده‌اند.

دوم: اطمينان قلب، و اطمينان قلب عبارت است از آرامش آن و بيرون شدن خاطرات منافى با اخلاص از آن.

سوم: اينكه بدانند كه عيسى (ع) در آنچه كه آنان را از ناحيه پروردگار به آن تبليغ نموده راست گفته است.

بنا بر اين مراد از علم يا همان علم يقينى است كه بعد از بر طرف شدن خاطرات و وسوسه‌هاى نفسانى از قلب در آن پديد مى‌آيد، و يا فهميدن اين معنا است كه آيا عيسى (ع) وعده‌هايى كه به آنان داده مثلا فرموده: از ثمرات ايمان شما، استجابت دعا است، صحيح است يا نه، و آيا به اين وعده وفا مى‌كند يا خير؟ چنان كه بعضى هم چنين احتمالى داده‌اند، ليكن اين احتمالى است خيلى بعيد، زيرا اگر مقصود حواريون از نزول مائده، مشاهده ثمرات ايمان مسيح به دعا و خواهش و خلاصه مشاهده اعجاز او بوده است چنان كه همين طور هم بوده، قبلا از مسيح اينقدر استجابت دعا ديده بودند كه حاجت به امتحانش نداشتند. زيرا حيات آن جناب همواره توأم با معجزات بزرگ بوده است، آرى مسيح مبعوث به قوم خود نشد مگر با معجزه، و قوم خود را به چيزى دعوت نفرمود مگر با معجزه، بنا بر اين حواريين ثمرات ايمان مسيح را كه يكى از آنها استجابت دعا است بسيار ديده بودند. و اگر مقصود حواريين مشاهده ثمرات ايمان خودشان بوده، بايد خودشان دعا مى‌كردند نه اينكه به مسيح بگويند دعا كند. و حال‌