جمعى از مفسرين نيز نسبت داده، اهل سنت نيز در جوامع حديث و در تفاسير خود قريب به اين داستان را به چند طريق از ابى هريرة و براء بن عازب و عبد اللَّه بن عمرو ابن عباس و غير ايشان نقل كرده‌اند.[1]

[وجود حكم رجم و حكم قصاص در تورات فعلى‌]

و اين روايات از نظر مضمون نزديك به هم هستند، ذيل اين قصه را الدر المنثور از عبد بن حميد و ابى الشيخ از قتاده و نيز ابن جرير و ابن اسحاق و طبرانى و ابن ابى شيبه و نيز ابن منذر و غير ايشان از ابن عباس نقل كرده است.[2] اما آنچه در روايت بالا آمده بود كه ابن صوريا وجود حكم رجم در تورات را تصديق كرد و مراد از جمله:(وَ كَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَ عِنْدَهُمُ التَّوْراةُ فِيها حُكْمُ اللَّهِ ...) هم همين است، مطلب درستى است، براى اينكه حكم مذكور در تورات‌هاى امروز به عبارتى قريب به آنچه در روايت آمده بود موجود است، اينك عبارت تورات:

در اصحاح بيست و دوم از سفر تثنيه از تورات عربى چاپ كمبروج سال 1935 ميلادى چنين آمده: (22) اگر مردى ديده شود كه با زنى شوهر دار در بسترى جمع شده، بايد هر دو كشته شوند، هم آن مرد كه با زن جمع شده، و هم زن تا به اين وسيله شر از ميان بنى اسرائيل كنده شود (23) اگر دخترى باكره كه نامزد مردى شده به مردى برخورد كند و آن مرد در آن شهر با وى جمع شود (24) بايد آن دو را به طرف دروازه آن شهر بيرون ببريد و هر دو را سنگ باران كنيد تا بميرند، آن دختر به جرم اينكه در شهر بود و مى‌توانست فرياد بزند و براى حفظ ناموس خود مردم را به كمك طلب كند و آن مرد را به جرم اينكه زن صاحب شوهرى را ذليل و بى آبرو كرده، پس به وسيله سنگباران شر را از بين خود بيرون كنيد.[3] و اين عبارت بطورى كه ملاحظه مى‌كنيد حكم رجم را مخصوص بعضى از صور زناى محصنه كرده، آن صورتى كه زنا در شهر واقع شود و زن نامزد داشته باشد.

و اما اينكه در روايت ابن صوريا آمده بود كه يهوديان بنى قريظه و بنى النضير از رسول خدا 6 خواستند تا در مساله ديه و خون بها نيز بين آنان حكم كند، در سابق هم گفتيم كه آيات خالى از تاييد اين فقره حديث نيست، آنچه در آيه شريفه راجع به حكم قصاص در قتل و جرح آمده، در تورات فعلى نيز موجود است، در توراتى كه قبلا معرفى كرديم در اصحاح‌

[1] تفسير المنار ج 6 ص 386- 385 و جامع البيان ج 6 ص 152- 150 و الدر المنثور ج 2 ص 282- 281.

[2] در المنثور ج 2 ص 283.

[3] التوراة العربى ص 217 الاصحاح 22.