كه در اين آيه نيز نمى‌خواهد به كفار تكليفى كند، بلكه مى‌خواهد بفرمايد بين زن مسلمان و همسر كافر زناشويى و محرميت و حليتى نيست، تا آن حليت متعلق به يك طرف بشود.

و اما كلمه طعام ، اين كلمه در اصل لغت به معناى هر چيزى است كه قوت و غذاى خورنده‌اش قرار گيرد و خورنده‌اى با آن گرسنگى خود را بر طرف سازد، ليكن بعضى گفته‌اند:

مراد از طعام خصوص گندم و ساير حبوبات است، از آن جمله صاحب لسان العرب در كتاب خود گفته: اهل حجاز وقتى كلمه طعام را مطلق و بدون قرينه ذكر كنند تنها گندم را در نظر دارند، و سپس مى‌گويد: خليل نيز گفته: در كلام عرب لفظ طعام بيشتر در خصوص گندم استعمال مى‌شود،[1] اين بود سخن صاحب لسان العرب، و همين معنا از كتاب نهايه‌[2] تاليف ابن اثير نيز استفاده مى‌شود، و به همين جهت در روايات وارده از ائمه اهل بيت (ع) آمده كه مراد از طعام اهل كتاب در آيه شريفه تنها گندم و ساير حبوبات است، (نه غذاى پخته و گوشت و امثال آن)، بله از بعضى از روايات چيز ديگرى استفاده مى‌شود، كه ان شاء اللَّه تعالى بحث آن در بحث روايتى آينده مى‌آيد.

و به هر حال حليت در آيه شريفه شامل غذايى كه از گوشت حيوان غير قابل تذكيه چون خوك تهيه شده نمى‌گردد، و نيز شامل غذايى كه از ذبيحه اهل كتاب تهيه گرديده و يا بنام خدا ذبح نشده نمى‌شود، براى اينكه خداى تعالى در آيات تحريم گوشت خوك و گوشت ميته را حرام دانسته، و ذبيحه اهل كتاب و حيوانى كه بنام خدا ذبح نشده از نظر اسلام ميته است، و آيات تحريم چهار آيه است كه در سوره بقره و مائده و انعام و نحل آمده، و گوشت‌هاى حرام را رجس و فسق و اثم خوانده، كه بيانش گذشت و حاشا بر خداى سبحان چيزى را كه خودش رجس و فسق و اثم خوانده، حلال كند و بر حلال كردنش منت بگذارد، و بفرمايد:(الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ).

علاوه بر اين محرمات عينا قبل از اين آيه در خود اين سوره آمده، و احدى نمى‌تواند در چنين موردى سخن از نسخ بياورد، و اين خود بسيار روشن است، مخصوصا در خصوص سوره مائده كه در رواياتى آمده كه اين سوره ناسخ دارد ولى منسوخ ندارد.

[1] لسان العرب ج 2 ص 593.

[2] نهايه ابن اثير ج 3 ص 126.