روايات نمونه‌اى بود از رواياتى كه در اين باب آمده، و گرنه روايات وارده در اين باب از طرق شيعه و سنى و مخصوصا از طرق ائمه اهل البيت (عليهم الصلاة و السلام) بسيار زياد است.

اين را نيز بايد دانست كه از طرق اهل سنت رواياتى ديگر وارد شده كه مخالف با روايات گذشته است و در عين حال خود آنها با يكديگر نيز مخالفند و بررسى آن روايات و ساير رواياتى كه كيفيت نماز خوف را و مخصوصا نماز شكسته در سفر را بطور كلى بيان مى‌كند جايش در علم فقه است و از موضوع بحث تفسير ما خارج است.

و در تفسير قمى در ذيل آيه:(وَ لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ ...) گفته است: اين آيه عطف است بر آيه سوره آل عمران كه مى‌فرمايد:(إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ...)[1] و به آن نظر دارد[2] و ما در آنجا سبب نزول آيه را بيان كرديم.

[1] اگر شما زخمى شديد آنها نيز مثل شما زخم برداشتند. سوره آل عمران، آيه 135 .

[2] تفسير قمى، ج 1 ص 150.